|
سکوت نامه روزگار برایم شانه بالا می اندازد با هر وزش می سوزد پوست دست مهربان درختان باغچه ام، و درختان برایم می رقصند و من سبک می شوم مثل آب ،مثل عطر... از کوزه ی من ترنم می تراود و ترمیم می شود تمام زخم های دستان درختانم... روی موج ها خیالم شنا می کنم... به درون آب می نگرم،شیرجه می زنم، و می روم تا عمق 21هزارپایی.. من سراپا شده ام آب آبی با فشار زیاد کپسول اکسیژنم، تند رو به پایان مرود این غوص اشتباهی چه کوتاه بود کاش کمی بیشتر آن بالا ها شنا می کردم سحر گاهان خاکستر سیگار چکید سوراخ شد قالی و خروس ندای صبح سر داد تا برخیزد دخترکی که آسم داشت. درباره وبلاگ  دوستان عزیز،سلام ضمن تشکر از انتخاب این وبلاگ لازم به ذکر است اگر قصد استفاده ، قرائت و یا نوشتن اشعار و مطالب این وبلاگ در وبلاگها،سایت ها ویا مجلات و کتابهای دیگر دارید،شرعاً و عرفاً احتیاج به رضایت نویسنده است که این مهم فقط با ذکر کامل منبع و نویسنده میسر است. آخرین مطالب نويسندگان پيوندها 
|
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت: